De clubkampioenschappen. Het toernooi van het jaar waar iedereen op zijn maximum wil presteren. Want de winnaars van dit toernooi komen op de winnaarslijst en wisselbeker en horen zodoende bij een selecte club mensen. Zelf heb ik een enkele keer mee mogen doen bij clubkampioenschappen senioren A na het winnen van de B. Vervolgens was het vooral mee doen voor de eer bij de A, want wedstrijden winnen bleek daar een droom. Door het kleiner worden van de club en misschien een kleine groei bij mijzelf mocht ik nu rechtstreeks mee doen bij de A. Alle deelnemers werden ingedeeld in een poule van 7 door toernooienman Jeroen Vreugdenhil. Dit waren de volgende op volgorde van de plaatsingslijst: Ron van der Ende, Krijn Rodenburg, Robert van Holsteijn, J.J. van Elswijk, Jeroen Vreugdenhil, Raymond Vis en Ron Sonneveld.
Tijdens het spelen van het toernooi kwamen er verhalen naar boven over vermoeidheid, blessures, pijntjes en motivatieproblemen bij diverse deelnemers. Zelf bleef ik hier gevrijwaard van en bleef ik punt na punt ervoor gaan. Toen ik aan het toernooi begon ging ik er heel ontspannen in, want ik “ging het toch niet winnen”. Ik wilde 2 wedstrijden winnen en dat was de doelstelling. Met de gedachte op zak dat ik in vorm was de laatste tijd, wist ik ergens wel dat er misschien meer in zat dan 2 potjes pakken. Na het verslaan van Robert en J.J. kwam ik tegen Ron van der Ende te staan. Toen ik ook deze wedstrijd wist te winnen kwam het gevoel sterk naar boven dat er iets te halen viel op die avond. De volgende te nemen horde was Krijn. Dit zou een beslissende wedstrijd zijn, die ik opmerkelijk genoeg ook nog wist te winnen! Zodoende had ik 4 wedstrijden gewonnen, allemaal met 3-1. Ik moest alleen nog tegen Ron Sonneveld en Jeroen. Als ik 1 van deze wedstrijden zou winnen wist ik dat ik kampioen zou zijn. Zodra deze kennis van zaken in mijn hoofd zat, begon het als druk te voelen. Ik ging nota bene een paar wedstrijdjes spelen vanavond en had nooit gedacht dat het kampioenschap zo dichtbij zou komen, dan kan je het toch moeilijk uit je vingers laten glippen? De wedstrijd tegen Ron Sonneveld ging beginnen, mijn angstgegner. Want man, wat heb ik vaak verloren van Ron, mijn oude teamgenoot. Ik wist dat ik vanaf de eerste bal meer dan 100% moest geven. Na een intense wedstrijd, waarin we elkaar uitvoerig hebben getest, wist ik met 3-2 te winnen. Kampioen it is! Hierna moest ik nog tegen Jeroen spelen en ook deze wist ik met 3-1 te winnen. Zodoende werd ik ongeslagen kampioen terwijl ik als 6de geplaatst was. Achteraf kreeg ik te horen dat ik toch als outsider voor de titel genoemd werd omdat ik in vorm was. Des te groter de eer dat het nog gelukt is ook. Laten we hopen dat de lijn door te trekken is naar de wedstrijden die nog volgen en op naar volgend jaar!
De rest van de uitslag:
- 2de Ron van der Ende
- 3de Krijn Rodenburg
- 4de J.J. van Elswijk
- 5de Robert van Holsteijn
- 6de Ron Sonneveld
- 7de Jeroen Vreugdenhil
Raymond Vis